Z przykrością informuję, że nieprędko coś się tu pojawi.
Jestem typem pisarza (choć w zasadzie, to z mojej strony wielkie nadużycie - nadanie sobie takiego mienia), który tworzy historie na podstawie własnych przeżyć i uczuć. To bardzo ogranicza i zasmuca, bo choćbym chciała napisać coś zupełnie odmiennego, co nie będzie hiperbolicznym odbiciem mojego życia, nie jestem w stanie, bo wydaje mi się to bardzo płytkie i bezwartościowe.
Pisanie nie przychodzi mi naturalnie.
Szczególnie teraz, gdy utknęłam w, niezrozumiałym dla was i nie do opisania w logiczny sposób dla mnie, stanie Amelii z ostatniego rozdziału, który odbiera mi chęci na cokolwiek.
Oby szybko coś się zmieniło, bo mnie samej nie podoba się moja obecna postawa.
Oby do jak najszybszego napisania.
Mefir
